روی قبــــرم بنويسيد کبــــوتر شــد و رفت
                                                          

زير باران غزلی خواند ، دلش تر شد و رفت


چه تفاوت که چه خورده است غم دل يا سم
                                                           

 آنقدر غرق جنون بود که پر پر شـــد و رفت


روز ميلاد  ، همان روز که عاشق شده بود
                                                            

مـرگ با لحظه ی ميلاد برابر شـــــد و رفت


او کسی بود که از غرق شــــدن می ترسيد
                                                          

عاقبت روی تن ابـــر شنـــاور شــــد و رفت


هر غروب از دل خورشيـــد گذر خواهد کرد
                                                           

دختری ساده که يک روز کبوتر شـــد و رفت